Ushuaia

Dinsdag 29 April, Ushuaia
Wat we al eerder zeiden, het einde van de wereld roept ons. Ushuaia de zuidelijkst gelegen stad ter wereld. We zijn in de buurt. Tis maar 12 uurjes rijden zeiden ze tegen ons. Dus zo gezegt zo gedaan. We zijn op de bus gesprongen naar een koud en ver oort. Maar die 12 uurtjes werden langzaam 20 uur.

Na ongeveer 2 uur rijden over de pan american highway zette de busschaufeur de bus aan de kant. Met een mededeling waar wij niets van snapten. We waren net zo goed en wel in slaap gesukkeld. Midden op de weg in the middle of nowhere stond een andere bus te wachten. Als wij niet wakker waren geworden en gevraagt hadden of deze bus naar Ushuaia gaat waren we nu heel ergens anders uit gekomen. Dus op hoop van zegen maar op die andere bus overgestapt.

Ook heel fijn aan de bus is dat je van te voren zelf je zitplaats aan kan geven. Voorin zijn de beste plekken. Voor Onno omdat hij zijn lange stelten beter kwijt kan en Daan zich op de weg kan concentreren wanneer de bus zich in te veel bochten wringt. Achterin wil je niet zitten, daar zit de wc, en je kan je wel voorstellen hoe dat ruikt na een paar uur:-[

Nou hadden wij ff geluk, wij mochten achterin zitten:-) 10 uur lang die urinelucht in je neus mmmm.

Na zo'n 10 uur elkaars luchten te hebben geroken, naderen we eindelijk de grote stad...dachten we. De bus stopte netjes op het busstation en de chaufeur gooide onze tassen er uit. Mooi! Zeiden we. We zijn er. Maar nee niemand die weg liep en keurig netjes met hun bagage bleven staan. Hmm, toch maar even vragen. Nee lachte de man, u bent er nog lang niet! Niemand die je echt uitlegt hoe het hier werkt! De busschaufeur had er geen zin meer in. Dus er zit niets anders op dan 3 uur te wachten op de volgende bus.

Nou daar sta je dan met je goeie gedrag:-)

Maar na 3 uur wachten was ie daar dan eindelijk!....de minibus. Volgepropt met al die anderen die ook die kant op moesten. Zij aan zij, stapelen hoefden we nog net niet. Was dit nou de essentie van het reizen?..ja! Toch wel! Klagen mogen we niet, Ushuaia kwam in zicht. Maar na nog geen half uur zette de busschaufeur dat miniding al weer aan de kant. Hij ging even eten, met een half uur was ie er wel weer. Een Argentijns half uur:-) maar na een mooie overtocht met de boot, want ja die hadden we ook nog tussendoor, en al dat wachten kwamen we dan eindelijk aan in het mooie Ushuaia.

30 April,
Pff koud is het hier, maar de zon schijnt en na wat fijne uurtjes bijtanken kleden we ons warm aan en gaan op verkenning. De haven is vlakbij, je kijkt uit over het Beaglekanaal. Hier staat ook het bord met de tekst Fin Del Mundo letterlijk vertaald: het einde van de wereld. Veel reizigers komen alleen hier al voor naar Ushuaia. Om te kunnen zeggen dat ze aan het einde van de wereld hebben gestaan. Nou we kunnen je vertellen, dat gevoel is heel speciaal iets wat niet in woorden is uit te drukken op papier. Dit moet je voelen, ervaren!


Dit is ook het punt waaruit de schepen naar Antartica vertrekken. Het begint toch wel heel erg te kriebelen. We weten dat we aan het einde van het seizoen zitten, maar we wagen de gok en gaan langs een paar tourspecialisten. Maar overal waar we komen krijgen we nee op request. Jammer, er ligt al te veel ijs en de kans dat we vast komen te zitten is erg groot. Aangezien we van sommige van jullie niet langer dan zo'n 8 maanden weg mogen;-) Hebben we maar besloten niet te gaan.

Bij het infocentrum vertellen ze ons dat ze stempels uitdelen met de tekst, Fin Del Mundo. Dit is natuurlijk een hebbedingetje voor elke reiziger. De zelfde dag komen we nog terug om hem te vereeuwigen in ons paspoort:-D

Gelukkig heeft Ushuaia genoeg anders moois te bieden. De volgende dag halen we kaartjes voor een boottocht over het bekende Beaglekanaal. Zo krijg je een mooi uitzicht over de stad Ushuaia en varen we langs rotsen vol zeeleeuwen.

De dag erna boeken we een tour naar het Nationaal Park Tierra Del Fuego. Het park strekt zich 60 km ten noorden van het Beaglekanaal uit, langs de grens met Chili. Het park heeft een oppervlakte van circa 630 vierkante km. Delen van het park zijn gesloten ter bescherming van het milieu. Met een 4x4 rijden we door rivieren en over rotspartijen. Nog leuker wordt het wanneer we op het dak mogen gaan zitten. Na vlink wat heen en weer schudden stopt de gids bij een rivier vol dammen. Hier zou de bever zich schuil houden...en ja daar zijn ze idd, druk bezig met een nieuwe dam. Overal liggen bomen omver.

Wij hebben ooit eens een weekendje Biesbosch gedaan. Op jacht naar de bever. Maar die liet zich mooi niet zien. Je moet er dus voor naar Argentinië komen om ze te spotten. Garantie gegarandeerd! Na een tijdje zitten kijken zijn we doorgereden naar de kust. Waar we wat tijd voor ons zelf hadden. Hier stond echt een gruwelijk ding! Er lag rooie rommel onder. We grapten nog naar elkaar, het lijkt wel een galg. Daan kon natuurlijk haar nieuwschierigheid weer niet bedwingen en moest het nader inspecteren, waarbij ze bijna op het hoofd van een koe ging staan. Iets waar ze maar moeilijk aan kan wennen is de manier waarop er in het buitenland met dieren wordt omgegaan. Maar goed, genoeg hier over. Hierna zijn we lekker gaan barbecueen:-) Paar flessen wijn achterover geslagen met elkaar en gierend naar huis.